Na het afscheid van onze gastvrouw(en) werden we met de hotelbus naar de luchthaven teruggebracht, waar we onze huurauto konden ophalen. Enigszins voorbereid op het verkeer in Johannesburg door ons uitstapje van gisteren, waren we al snel probleemloos op de N12. Laaghangende bewolking met afwisselend wat zon en miezerbuitjes deerden ons niet op deze dag in de auto. Bij het eerste het beste benzinestation wilden we halthouden voor het inslaan van wat flessen water en een kopje koffie.
Onze eerste en enige slechte ervaring zou zich hier voordoen. Een paar doelloos rondhangende types hield ik wel goed in de gaten, maar toen een uiterst vriendelijke man ons erop attent maakte dat we beter hier bij de automaat tickets konden kopen voor de tolweg dan ter plekke, hebben we ons wat al te gemakkelijk laten helpen en is onze creditcard geskimmed. We zijn niet naïef of zo en voldoende gewaarschuwd in reisgidsen , maar doordat alles nog vreemd is (zoals alleen al het links rijden) en we nog helemaal in de oriëntatiefase verkeerden, tuinden we er dus toch in. Heel veel toeristen, komend van Johannesburg en kersvers in het land, zullen stoppen bij deze eerste pomp en daar wordt geraffineerd gebruik van gemaakt. Gelukkig hebben we tijdig beseft dat de hulpactie misschien geen zuivere koffie was en hebben we 's middags in het hotel deze creditcard geblokkeerd. Niet overbodig zoals zou blijken, maar wel tijdig! We zijn niet gedupeerd. Bij de tolpoorten moet je overigens gewoon contant betalen. Er zijn er verschillende, maar het kost een krats.
Bij Belfast vervolgden we onze weg over de R540. Dullstroom wordt in reisgidsen wel aangeprezen als een leuke verblijfplaats, vooral voor hengelsporters, maar wij vonden het behoorlijk toeristisch en houden bovendien niet van vissen. Lydenburg heet tegenwoordig Mashishing en wordt als zodanig bewegwijzerd. Veel plaatsnamen zijn of worden gewijzigd in Afrikaanse namen en dat kan verwarrend zijn als je niet over een actuele routekaart of -beschrijving beschikt.
Het is een mooie route om te rijden door de bergen en over de Long Tom Pas, maar wel oppassen geblazen voor de "potholes" in de weg. We zouden echter ervaren dat dat voor nagenoeg alle wegen behalve de tolwegen geldt. De bewolkte omstandigheden van dit moment waren niet ongunstig om eraan te wennen. Eenmaal in Pilgrims Rest aangekomen scheen de zon en hebben we de tijd genomen om dit historische plaatsje te bekijken. Een stel opgeschoten jongens dirigeerde ons meteen op een door hen bewaakte parkeerplaats en zouden onze - nog bijzonder schone - auto wassen. Overbodig? Voor hen niet, zij incasseren 10R voor oppassen en 40R voor wassen. Een toeristenprijs, maar we gunden het hun graag en werden met big smiles uitgewuifd, toen we vertrokken.
Pilgrims Rest is een museumdorp en dus toeristisch, maar best aardig om even rond te kijken, vooral als het er zo rustig is als toen. De Pilgrim's Pantry is bovendien alleen al de moeite waard vanwege de heerlijke koffie's en andere lekkernijen, die ze hier maken. Op het gezellige terrasje hebben wij genoten van een sterke koffie met een bol echt vanilleijs en een soort tosti als verlate lunchhap. Zo konden we er weer tegen! 
De weg naar Graskop kronkelde door een prachtig berglandschap. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij het Graskop hotel, een heel sfeervol en bijzonder hotel vol met hedendaagse Zuid-Afrikaanse kunst, zowel in de kamers als de gangen, het restaurant en de lounge.
Bij de receptie was men ons zeer behulpzaam met het regelen van het creditcard-échec; we mochten de hoteltelefoon gebruiken en er was een internet beschikbaar
.
.
's Avonds hebben we heerlijk gegeten in het sfeervolle restaurant. Het zou tot in de kleine uurtjes duren voordat we rustig sliepen, want het was zaterdagavond en niet alleen de naburige café's brachten het nodige rumoer met zich mee, maar ook de rondrijdende, dikwijls luid toeterende en gas gevende auto's. Nou ja, dat is ook Zuid-Afrika en we zaten in een levendig stadje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten