Welkom bij onze Zuid-Afrikareis

Welkom op onze weblog, waarin we in woord en beeld iets vertellen over onze rondreis door het noord-oosten van Zuid-Afrika. Het complete reisschema staat op de pagina Reisprogramma.

We hebben een prachtige reis door het noorden van Zuid-Afrika en Swaziland gehad. Hoewel er in de zomer misschien meer aan flora en fauna te beleven is, is deze periode waarin de winter begint, ons heel goed bevallen. De temperaturen waren aangenaam en het was niet zo vochtig als in de zomer, wanneer de regentijd is. Daardoor hebben we ook geen last van muggen gehad, noch van andere insecten overigens. Slangen zoeken warmere plaatsen op om de winter door te brengen zoals termietenheuvels. Jammer dat je ze niet ziet, maar je hebt er ook geen last van. You can't have it all.

De nadruk van onze rondtocht lag op de natuur, maar bood voldoende afwisseling. Zuid-Afrika heeft zoveel te bieden! Door het veelvuldige verblijf in natuurparken, hebben we iets minder kunnen kennismaken met de Zuid-Afrikaanse samenleving. Dat is wel weer enigszins gecompenseerd door het zelf autorijden, waardoor je kennismaakt met het land waar je doorheen rijdt en op z'n minst een "langs-de-lijn" indruk krijgt van het normale dagelijkse leven. Een aantal van deze indrukken hebben we vastgelegd op de foto, vaak vanuit een rijdende auto, omdat het anders zo snel vergeten is. Geen mooie foto's, maar een impressie. We zijn er ook altijd wel verlegen mee om mensen openlijk en uitgebreid te fotograferen en zeker in armoedige situaties lijkt het ons volkomen ongepast.  Het is sowieso niet aan te bevelen met je luxe (camera!) te koop te lopen. Met zo'n auto val je toch al snel op in zwarte woongebieden. Het merendeel van de zwarte bevolking kan zich geen auto permitteren, zelfs geen barrel. Men maakt gewoonlijk gebruik van de taxibusjes en verder is het een kwestie van lopen en liften.

Wij hebben ons nooit onveilig gevoeld. Als je de adviezen van je reisagent, reisgidsen en andere instanties volgt en je gezond verstand gebruikt, is Zuid-Afrika in onze beleving niet onveiliger dan andere landen waar we geweest zijn. Een pinpas skimmen of diefstal in een hotel komt in Europa ook voor.

In de mensen die we ontmoet en gesproken hebben (meer zwarten dan blanken), hebben we de Zuid-Afrikaners als een bijzonder vriendelijk en gastvrij volk leren kennen, die het fijn vinden dat je hun land bezoekt en wilt leren kennen.  

Met al deze geweldige ervaringen en warme gevoelens keerden we naar huis terug. Als we de gelegenheid hebben, willen we dan ook zeker weer een keer naar (Zuid-)Afrika terug.

Kijk met ons mee terug op een heerlijke vakantie, klik hier en reis mee naar Johannesburg

We hebben geen volledige namen en

beperkt (close-up) foto's van personen opgenomen ter wille van ieders privacy.

 

Dag 1: donderdag 29 april: Vertrek naar Johannesburg

Onze KLM vlucht zou om 10.30 vertrekken en rond 21.30 uur aankomen. Het was druk op Schiphol bij de incheckbalies, maar onze vlucht was bij lange na niet vol, waardoor we drie stoelen voor ons tweeën hadden. Een enkeling lag over drie stoelen te slapen. Lekker comfortabel. Ook ons hotel de Safari Club bleek comfortabel en vriendelijk. Het hotel bevindt zich niet ver van de luchthaven in Kempton Park en heeft een 16-tal kamers rondom een mooie tuin.

Lees verder vrijdag 30 april

Vrijdag 30 april: Soweto tour

's Nachts had het flink geregend en geonweerd, maar nu brak de zon door en werd het aangenaam warm.

Om 9 uur werden we opgehaald door twee jongemannen, die onze gidsen voor een dagtour door Soweto zouden zijn. Lastig onthouden die Afrikaanse namen; ik had ze meteen moeten noteren, want nu ben ik deze natuurlijk vergeten. De ene jongen was naar Johannesburg gekomen om werk te zoeken en woonde daar bij zijn broer. Na een stevige opleiding binnen het toeristische bedrijf leidt hij nu zelfstandig toeristen rond in Soweto en is heel blij met deze baan, die hem de gelegenheid geeft buiten te zijn en met veel verschillende mensen uit alle windstreken te spreken. De tweede jongen was chauffeur en vulde de gids regelmatig aan. Hij was opgegroeid in Soweto en woont er nog.

Het verhaal dat ze vertellen is een optimistisch verhaal: over de community Soweto, waar mensen nu vreedzaam en in saamhorigheid wonen; waar veel krotten inmiddels zijn vervangen door huizen met electriciteit en sanitair, waar kinderen vredig naar school gaan en de kindertjes van het schooltje van Winnie Mandela een middagmaaltijd krijgen en ons zingend en zwaaiend verwelkomen. Waar Winnie Mandela nog altijd in hoog aanzien staat, omdat ze veel voor de zwarte bevolking doet, en de huizen van Mandela en Tutu in één straat in een redelijk welvarend ogende middenklasse wijk staan, waar we op het terras van een restaurantje lekker Afrikaans gegeten hebben met een Afrikaans biertje.

Er zijn echter ook nog steeds veel krottenwoningen, waar mensen onder bedroevende omstandigheden wonen. We weten dat de regering de behuizingsdoelstellingen niet haalt. We zien mensen op straat leven, waar ze proberen een kip of geit te verkopen of in grote zakken afval ophalen om wat geld bij elkaar te scharrelen, evenals straatartiesten bij het restaurant. We passeren een aids-kliniek, een onderwerp wat voor deze jongens niet taboe is, maar waar ze kort over zijn. Zij  grappen over hun eigen dromen zoals koning van Swaziland zijn om veel mooie vrouwen te kunnen hebben, in een vette Mercedes rijden of ooit een spiegelreflexcamera kopen, omdat mijn Canon zo in de smaak viel. Zij kunnen in ieder geval toekomstdromen hebben.

Maar er is ook het verleden van de apartheid en terwijl we door de verschillende delen van de township rijden, vertellen zij ook dat verhaal en er klinkt een grote betrokkenheid in door. Hoewel ik me de vroegere televisiebeelden van de marsen en opstanden in de townships nog goed kon herinneren, kon ik me rijdend door het huidige Soweto, toch moeilijk voorstellen dat dat hier allemaal was gebeurd. Dat veranderde al na de stop op Freedom Square, maar vooral na onze bezoeken aan de Regina Mundi, het Hector Pietersen Memorial en Museum, en het Apartheidsmuseum, die ieder op hun eigen manier een indringende ervaring opleverden.

Hoop en verwachting markeerden het eind van onze tocht en wel in de zeer concrete vorm van het nieuwe voetbalstadion. Immers, over enkele weken zouden hier de World Championships beginnen. Voetbal is voor de zwarte bevolking heel belangrijk en dat de wereldkampioenschappen hier in Zuid-Afrika zouden plaatsvinden, is een betekenisvolle gebeurtenis en de bron van hoge verwachtingen. Dat de verkoopstalletjes en alles wat naar armoede riekt, daarvoor uit de buurt van de stadions moeten wijken en dat de financiële belangen van de Fifa boven de nering van de plaatselijke bevolking gaan, doet daaraan voor hen niets af.

Onze gidsen vroegen ons tenslotte naar onze belevenis van die dag en legden uit dat het in hun cultuur belangrijk is dat je je goed ontvangen en welkom voelt in iemands huis. Als wij dat die dag niet zouden hebben ervaren, hadden zij het niet goed gedaan. Wij konden oprecht antwoorden dat we een heel prettige en leerzame dag met hen hebben doorgebracht en ons heel welkom hebben gevoeld bij onze vriendelijke gastheren in Soweto.

De avond hebben we heel prettig afgesloten met

een wijntje en een eenvoudige, maar goede maaltijd in het hotel. De lounge en bar zijn gezellig ingericht en het gaat er allemaal erg gemoedelijk aan toe.

Lees verder zaterdag naar Graskop

Zaterdag 1 mei: naar Graskop

Na het afscheid van onze gastvrouw(en) werden we met de hotelbus naar de luchthaven teruggebracht, waar we onze huurauto konden ophalen. Enigszins voorbereid op het verkeer in Johannesburg door ons uitstapje van gisteren, waren we al snel probleemloos op de N12. Laaghangende bewolking met afwisselend wat zon en miezerbuitjes deerden ons niet op deze dag in de auto. Bij het eerste het beste benzinestation wilden we halthouden voor het inslaan van wat flessen water en een kopje koffie.

Onze eerste en enige slechte ervaring zou zich hier voordoen. Een paar doelloos rondhangende types hield ik wel goed in de gaten, maar toen een uiterst vriendelijke man ons erop attent maakte dat we beter hier bij de automaat tickets konden kopen voor de tolweg dan ter plekke, hebben we ons wat al te gemakkelijk laten helpen en is onze creditcard geskimmed. We zijn niet naïef of zo en voldoende gewaarschuwd in reisgidsen , maar doordat alles nog vreemd is (zoals alleen al het links rijden) en we nog helemaal in de oriëntatiefase verkeerden, tuinden we er dus toch in. Heel veel toeristen, komend van Johannesburg en kersvers in het land, zullen stoppen bij deze eerste pomp en daar wordt geraffineerd gebruik van gemaakt. Gelukkig hebben we tijdig beseft dat de hulpactie misschien geen zuivere koffie was en hebben we 's middags in  het hotel deze creditcard geblokkeerd. Niet overbodig zoals zou blijken, maar wel tijdig!  We zijn niet gedupeerd. Bij de tolpoorten moet je overigens gewoon contant betalen. Er zijn er verschillende, maar het kost een krats.

Bij Belfast vervolgden we onze weg over de R540. Dullstroom wordt in reisgidsen wel aangeprezen als een leuke verblijfplaats, vooral voor hengelsporters, maar wij vonden het behoorlijk toeristisch en houden bovendien niet van vissen. Lydenburg heet tegenwoordig Mashishing en wordt als zodanig bewegwijzerd. Veel plaatsnamen zijn of worden gewijzigd in Afrikaanse namen en dat kan verwarrend zijn als je niet over een actuele routekaart of -beschrijving beschikt.

Het is een mooie route om te rijden door de bergen en over de Long Tom Pas, maar wel oppassen geblazen voor de "potholes" in de weg. We zouden echter ervaren dat dat voor nagenoeg alle wegen behalve de tolwegen geldt. De bewolkte omstandigheden van dit moment waren niet ongunstig om eraan te wennen. Eenmaal in Pilgrims Rest aangekomen scheen de zon en hebben we de tijd genomen om dit historische plaatsje te bekijken. Een stel opgeschoten jongens dirigeerde ons meteen op een door hen bewaakte parkeerplaats en zouden onze - nog bijzonder schone - auto wassen. Overbodig? Voor hen niet, zij incasseren 10R voor oppassen en 40R voor wassen. Een toeristenprijs, maar we gunden het hun graag en werden met big smiles uitgewuifd, toen we vertrokken.

Pilgrims Rest is een museumdorp en dus toeristisch, maar best aardig om even rond te kijken, vooral als het er zo rustig is als toen. De Pilgrim's Pantry is bovendien alleen al de moeite waard vanwege de heerlijke koffie's en andere lekkernijen, die ze hier maken. Op het gezellige terrasje hebben wij genoten van een sterke koffie met een bol echt vanilleijs en een soort tosti als verlate lunchhap. Zo konden we er weer tegen!

De weg naar Graskop kronkelde door een prachtig berglandschap. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij het Graskop hotel, een heel sfeervol en bijzonder hotel vol met hedendaagse Zuid-Afrikaanse kunst, zowel in de kamers als de gangen, het restaurant en de lounge.

Bij de receptie was men ons zeer behulpzaam met het regelen van het creditcard-échec; we mochten de hoteltelefoon gebruiken en er was een internet beschikbaar.

's Avonds hebben we heerlijk gegeten in het sfeervolle restaurant. Het zou tot in de kleine uurtjes duren voordat we rustig sliepen, want het was zaterdagavond en niet alleen de naburige café's brachten het nodige rumoer met zich mee, maar ook de rondrijdende, dikwijls luid toeterende en gas gevende auto's. Nou ja, dat is ook Zuid-Afrika en we zaten in een levendig stadje.

                                   Lees verder zondag 2 mei Panoramaroute