Om ca. kwart over vijf begon het eerste ochtendgloren. Wij waren al wakker toen J. ons kwam wekken.
Een plens water om je ogen uit te wassen, tanden poetsen , spullen pakken die je onderweg nodig hebt: verrekijker, fototoestel, een trui. En dit keer wat toiletgerei , omdat we op de Post zouden gaan douchen en daarna ook ontbijten. Onze waterpomp zou in de loop van de dag gemaakt worden.
Op het terras verzamelen en met een kop thee de zon boven het veld, waar de gnoes liepen te grazen, zien opkomen. We kregen een heupgordel met waterflessen en even na zessen vertrokken we met de auto om naar een geschikt startpunt voor de wandeling te rijden. Wat is er mooier dan een giraffe in het warme ochtendlicht van de opkomende zon......twee giraffen.....
en toen......een luipaard!
Ademloos toekijken.
Een klein stukje verderop werd de auto geparkeerd en kregen we instructies: in rij achter de rangers, niet roepen en praten, maar een signaal geven als zich iets voordoet; alleen fotograferen met toestemming, al was het maar omdat dieren de camerageluiden op grote afstanden horen en zich dan niet meer laten zien; de aanwijzingen van de rangers opvolgen en nooit je rug toekeren naar wild, maar achteruit lopen. En: het belang van de dieren staat voorop, vergezeld van de waarschuwing dat we niet teleurgesteld moesten zijn als we niet veel dieren zouden zien, en het advies vooral van de prachtige natuur te genieten.
Daar gingen we dan op pad:
M en J gewapend voorop en wij er netjes achteraan. De truien konden al snel uit in de warme zon.
Hoewel we ruim vier en half uur onderweg zouden zijn, moesten we ons inderdaad met de kleine dingen tevreden stellen: vogels, spinnen en spinsels, een duizendpoot in de poepresten van een neushoorn, een paar prachtige uilen die vlak voor ons opvlogen uit de boom waar ze zaten. De rangers lieten ons de rolkuilen (gebiedsafbakening) en pootafdrukken van neushoorns zien.
En we leerden: de poep van de witte neushoorn is fijn van structuur en licht van kleur, omdat deze grassen eet. Ze hebben niet alleen een brede bek, maar zijn ook herkenbaar aan hun korte nek, of eigenlijk het bijna ontbreken daarvan, omdat hun voedsel binnen "bekbereik" is. Zwarte neushoorns dragen de kop hoger op een nek, omdat ze ook takken en gebladerte eten. Daardoor zijn de faecaliën ook grover en donkerder (tannine). Wij zouden deze hele vakantie alleen witte neushoorns tegenkomen, maar deze ochtend nog niet.
Ruim halverwege onze voettocht was er een pauze op een schaduwplekje in een mooie vallei. J. verraste ons opnieuw met zijn trommeltjes: toast, cheddar en billtong. In de heupgordels bleek een appelsapje te zitten. Ondanks de ontbijtloze start en de lichaamsarbeid hadden we niet echt honger, maar we liepen al aardig te zweten en voor de vochthuishouding en het algemene welszijnsgevoel waren dit prettige opkikkertjes. Toen we bij de auto terugkwamen, was het tegen elf uur en behoorlijk warm. Hoe is het hier zomers?!
Op de Rhino Post werden we hartelijk welkom geheten en konden we van een paar onbezette lodges gebruik maken om te douchen. Genoten van de douche! Het gaf ons de gelegenheid om met de ligging en de inrichting van de lodges kennis te maken. Koloniale safari-luxe en comfort, sfeervol. Het ontbijtbuffet is hier ook heel luxueus: heel uitgebreid en heerlijk, erg verleidelijk allemaal. Het gevaar van een gewichtstoename in combinatie met de gamedrives is niet denkbeeldig, zo had een van de nieuwe rangers op de Post ook geconstateerd. Hij was in drie maanden al een paar kilo aangekomen.
Het Engelse stel zouden we hier achterlaten, een echtpaar uit Canada ging met ons mee naar het plainscamp.
Ca. 13.00 terug in het kamp.
Rustpauze.
15.00 uur verzamelen bij de tea.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten