Zaterdag 22 mei: terug naar Johannesburg

Bij het inpakken van de auto kwamen we erachter dat we onze (nieuwe Gore-tex) jassen in Giant's Castle hadden vergeten. Er dreigde daar op enig moment regen, waardoor we de jassen mee naar binnen hadden genomen. De mensen van de Didima receptie hebben ons enorm geholpen en geregeld dat iemand van Giant's met de jassen naar Eastcourt zou rijden en dat we elkaar daar rond half 11 bij de Totalpomp zouden treffen. Tien voor negen verlieten we Didima. In Eastcourt zou nog wel enige verwarring over ons trefpunt optreden en het zou wat later worden, maar we waren erg blij met de service, toen we onze jassen met een big smile overhandigd kregen van een medewerker van Giant's.
Over de snelweg moest het goed mogelijk zijn om van hier naar Joburg voor donker op het vliegveld te zijn. De weg van Ladysmith naar Harrismith was op onze kaart nog geen snelweg, maar bleek in de praktijk een uitstekende weg, die nauwelijks oponthoud op de hoge passen veroorzaakte.
Omdat we onze eerste overnachting in Zuid-Afrika in Kempton Park, vlakbij de luchthaven, hadden doorgebracht konden we met de routebeschrijving via Boksburg en de borden naar Kempton Park moeiteloos en voor donker de luchthaven bereiken en onze auto inleveren. Dat was wel fijn, want in de voorsteden van Joburg reden we door zeer armoedige wijken. En op vreemde wegen, waar het goed uitkijken is waar je rijdt en of je de goede afslag neemt, is het niet prettig in het donker rijden.

De luchthaven was inmiddels overduidelijk in de ban de WorldCup. Vuvuzela's waren er alom in alle maten, kleuren en uitvoeringen en werden bij de winkeltjes door belangstellenden getest: een oorverdovend lawaai.
Het zou hier vast reuze gezellig worden tijdens de WK!
Wij hadden alle tijd om overal rond te kijken en ergens een hapje te eten. Dat kun je op Tambo te kust en te keur en er valt genoeg om je heen te zien. Het was wel fijn dat we de koffers al heel vroeg konden inchecken zodat we vrij van bagage konden rondzwerven. Wat herschikken was wel noodzakelijk, omdat we een beetje veel souvenirs hadden gekocht en ze zijn hier streng met overgewicht. Alles verliep verder op rolletjes en we kwamen veilig en keurig op tijd op Schiphol aan. Het toestel was dit keer nagenoeg vol en wat hàdden we dus toch weer vreselijke mazzel dat we als enigen drie stoelen voor ons samen hadden! Dat geeft toch net dat prettige beetje extra ruimte en comfort.
In het vliegtuig was de nieuwe film van Clint Eastwood "Invictus" over Nelson Mandela (en het nationale rugbyteam) al te zien. Een mooie en toepasselijker afsluiting van deze vakantie hadden we niet kunnen bedenken.