Onderweg van Manzini naar Golela. Golfplaatnering: kapper en telefoon.
Vooral vanaf Big Bend naar de grens een vrij eentonige weg.
11.15 uur - Golela: heerlijke chaos hier, dus we moesten wel even een poosje in de rij staan voor we aan de beurt waren voor de douane. Het was nu al flink warm, maar het lijkt me niet prettig als het echt zomer is! Formaliteiten en gestempel, maar toen konden we weer verder naar het zuiden. Pas bij Hluhluwe verlieten we de N2 om naar het noorden te kunnen rijden. Vlak land, koeien op de weg en bij bewoonde gedeelten ook veel mensen.
Tja, je màg hier dus 100. Maar zoals overal, behalve op de tolwegen: of het nu vanwege de potholes òf de koeien, geiten en mensen op of langs de weg, òf moeilijk vooruitkomende auto's òf plotseling stoppende taxibusjes is òf een combinatie van deze: je moet voortdurend op je hoede zijn en je snelheid aanpassen aan de omstandigheden.
Wij reden rustig en lagen ruim op schema om op tijd in Kosi Bay aan te komen. Om 16.00 uur zouden we daar nl. opgehaald worden bij het Total station, omdat een 4x4 nodig is om bij het kamp te komen. Toen we een uur te vroeg ter plekke waren, gaf ons dat de gelegenheid om met een ijsje en een fototoestel op ons gemak op een muurtje gezeten het plaatselijke dorpsleven te aanschouwen. Het is een rommelig plaatsje, we hebben nergens zoveel troep en zwerfvuil aangetroffen als hier, maar er heerst wel een heel gemoedelijk en vrolijk sfeertje. Later zou G., een van de rangers, zeggen dat de Tonga, die in deze streek leven, zich niet alleen onderscheiden van sommige andere bevolkingsgroepen door hun rijzige postuur (en dunne benen en billen!), maar eveneens door hun vriendelijkheid. Of ze het nu goed of slecht hebben, ze blijven vrolijk en optimistisch en zijn vrij van jalouzie. G. is zelf een Tonga.
Nadat V. van Kosi Forest Lodge ons had geholpen onze auto veilig te parkeren (achter slot en grendel bij een supermarkt), gingen we op weg naar de lodge. Zelfs voor de 4x4 was het laveren tussen de kapotgereden asfaltlaag bij het uitrijden van het dorp. Deze "verharde" weg ging al snel over in het zand dat het hoofdbestanddeel van de bodem hier vormt. In het kamp werden we hartelijk ontvangen met een koel drankje door I., een van de stafleden. Het zag er geweldig uit en we voelden ons meteen thuis. 
rechts de bar, links de loungeruimte.
Er was nog wat tijd over om te ontspannen voor het borreltijd zou zijn. Bij een lekker koel Afrikaans biertje en heerlijke borrelhapjes maakten we kennis met een Frans stel uit Angola met hun twee kleine kindertjes en later met nog enkele andere gasten.
Ook hier waren maar een aantal verblijven bezet. Het was echter prettig rustig en deed aan de gezelligheid niets af. We hebben in de boma bij krekelgetsjirp, kampvuur en olielampen heerlijk en romantisch gedineerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten