We hadden ons ingeschreven voor de ochtend gamedrive en vertrokken met een groepje om 6.00 uur. Hoewel we allemaal actief op de uitkijk zaten en probeerden door het struikgewas allerlei leuke dieren te ontdekken, duurde het wel drie kwartier voor we een paar zebra's tegenkwamen op de weg. Dat zo'n ranger meer ervaring heeft en beter kan kijken dan wij, bewees hij door op een paar giraffen op een verre helling te wijzen. Met het blote oog waren het niet meer dan luciferstaafjes, maar met een verrekijker zie je altijd weer wat meer.
Een flink stuk rijden en een klein uur later, kregen we giraffen dichterbij in beeld, maar nog altijd op afstand, omdat ze boven langs de heuvel liepen. Het was bij volgende gelegenheden steeds weer een mooi gezicht om die beesten, met hun aparte loopbewegingen op die hoge benen, langs de kam van de heuvels te zien lopen. Blijkbaar bevonden we ons nu op de goede plek, want kort daarop keken we neer op een neushoorn in het gras op de helling onder ons en daar was ook een buffel. In z'n eentje, maar wel begeleid door de alom tegenwoordige oxpickers, die de beesten bevrijden van allerlei ongewenste insekten. En dat kunnen er heel wat zijn getuige het oor van de buffel, dat tot bloedens toe door teken was belaagd.
Gnoes en een kudde impala's grazend op de flanken van de heuvels. Eenmaal in de vallei bij de hoofdingang was de cirkel rond: zebra's. Vroeger in Artis vond ik die beesten in die trieste hokken altijd zo zielig en nietszeggend en zelfs nu ze veel beter gehuisvest zijn, kan ik er nog niet echt voor warmlopen, maar in deze ruime graslanden, waar ze thuis horen, kun je niet anders dan constateren wat een mooie dieren het zijn.
 |
| yellow-throated longclaw |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten