Om half 4 stapten we in de auto en we waren nog nauwelijks op weg of we ontmoetten een schildpadje, al snel gevolgd door zebra's en gnoes.
Vlakbij het Rhino veldkamp is een groot betonnen bassin waar water voor de dieren wordt opgepompt. Daar kwam juist een stel olifanten aan om te drinken. Het was een grote kudde, die zich kwam laven, met verschillende jongen. Als een kleintje er niet bij kon, goot moeders het met de slurf naar binnen. De volwassen beesten schijnen per keer zo'n 50 liter weg te werken.
Waren er een stel voldaan en trokken ze weg over het veld, kwamen er van de andere kant weer nieuwe aan. De dieren gaven ons zo de tijd om hen rustig te observeren.
Niet lang daarna zagen we onderweg nog net een luipaard in de bossages verdwijnen. De rangers probeerden hem nog weer in beeld te krijgen, maar hij bleef onvindbaar in het struikgewas. Het is hier gelukkig niet de gewoonte om achter de beesten dwars door de bossen aan te jagen, zoals in sommige andere privégebieden. Niet alleen de flora wordt bij zulke acties vernield, ook de dieren raken erdoor gestressed: ze worden daardoor schichtiger en zelfs agressief. 
We reden vervolgens een heel eind naar het noordoosten voor we weer groter wild zagen.
 |
| Burchells Cuckal |
Bij een grote waterplas ("meer" is een te groot woord) bevonden zich aan de overzijde waterbucks, in het water nijlpaarden die met elkaar aan het dollen waren.
We hielden hier halt voor onze borrelpauze en vermaakten ons met de nijlpaarden, de grote bekken rood kleurend in de ondergaande zon.
En voor je weet is het dan donker. Geen foto's meer, maar wel een springbok gezien en veel kleine uiltjes, die op de weg zaten en opvlogen voor de auto om een paar meter verder weer te gaan zitten. De grote rode ogen van de bushbaby's lichtten op in de schijnwerpers en we konden ze goed zien voor ze wegkropen in de boom. Andere kleine aapjes met een lange, dwarsgestreepte staart. Nijlpaarden op de oever van een meer voor ons wegvluchtend. We konden met eigen ogen zien hoe snel ze kunnen rennen!
Op het weggetje naar het kamp zagen we het kampvuur en de fakkels al uitnodigend opgloeien. De waterpomp bleek gerepareerd, zodat we van onze eigen douche konden gebruik maken. Het koedoestoofpotje met rijst lieten we ons goed smaken. Op onze laatste vakantiedag zouden we op terugtocht naar Johannesburg grote koedoefarms tegenkomen. Maar zover zijn we nog niet. Deze avond vielen we eerst als een blok in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten