Die ochtend vertrokken we te voet. M. en J. bestudeerden de sporen in het veld voor het kamp, want we hadden vannacht de nodige activiteiten in de nabijheid gehoord.
We staken het veld over en het was wel leuk om zo het kamp eens te zien liggen: de lounge- en eettent .
De lounge- en eettent links en daarachter de keuken en personeelsruimten
De sporen brachten ons bij een grote kudde buffels, die we vrij dicht konden benaderen. Ons werd verteld dat een solitaire man gewoonlijk gevaarlijker is dan zo'n kudde. Maar toch, als je er een paar, die opgeschrikt zijn, hoort rennen, moet je er niet aan denken dat zo'n hele meute op hol slaat. Voorlopig stonden wij elkaar van weerskanten aandachtig op te nemen. Koppen bewogen op nekken, neuzen bewogen en oren bewogen, maar de beesten bleven heel nieuwsgierig staan. De voorsten zochten aarzelend wat stappen toenadering, maar waren toch wel heel voorzichtig. Wij vonden dat beetje afstand wel prima, hoefde niet minder, hoewel we natuurlijk volledig op onze rangers vertrouwden.
Zo grappig hoe ze ons op rij stonden op te nemen. M. en J. zijn van die mannen die daar ook nog steeds van genieten, hoewel ze dit werk al jaren doen. Wel mooi. Achterwaarts liepen we een stukje terug, nu met een ranger voorop en eentje achteraan de rij, totdat we weer in onze gewone "marsorde" verder liepen.
We liepen niet zo lang, omdat we om 9 uur in het kamp terug moesten zijn, aangezien onze medegasten die ochtend op tijd moesten vertrekken. Er kwamen die dag geen andere gasten, zodat we als enigen overbleven. Wij hadden tot half drie de tijd aan onszelf en dat werd dus een relaxed dagje. Het gaf mij de gelegenheid om eens op m'n gemak met de fotocamera rond te lopen binnen de omheining van het kamp. Grey Go-away bird |
Natal Spurlfowl |
Red or Yellow billed Hornbill |
Arrow-marked babbler
|
Cardinal woodpecker
(Kardinaalspeg)
|
Dark-capped
(Blackeyed) Bulbul (Swartoogtiptol)
|
Toen ik me later met een boek (én camera natuurlijk) op een ligstoel bij het zwembadje had geïnstalleerd, kwamen er op gegeven moment een stel impala's het veld oprennen. Of het alleen spel was of echt competitiedrift kon ik slecht beoordelen, maar er waren wat schermutselingen en ze zaten elkaar voortdurend achterna. Was het weer even rustig, kwam er weer een nieuw exemplaar uit de bosjes tevoorschijn om de boel nieuw leven in te blazen. Ik heb me zeker een uur lang uitstekend vermaakt met dit schouwspel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten