De wasbeurt die onze auto zojuist had gekregen, was na de tocht van gisteren niet overbodig geweest!
Het hotel zelf ligt tamelijk geïsoleerd in een bosachtige omgeving en de omringende heuvels bieden een afwisselend landschap van rivieren, bossen en velden, deels gecultiveerd en als weidegrond in gebruik. Er waren verder verspreide huizen en dorpjes. Het openbare leven verschilt hier niet van Zuid-Afrika, althans voor zover wij konden zien. Een verschil was wel dat veel mensen op straat, langs de weg ons groetten als we passeerden. Het kwam vriendelijk over.
Het had die nacht flink geregend en geonweerd. Nu was het droog, maar nog behoorlijk bewolkt.
Als eerste kwamen we bij het Matenga Craft Centre, een heel goed geoutilleerd kunstnijverheidscentrum, bestaande uit verschillende woningdecoratiewinkels met kunstig gemaakte kaarsen, manden en schalen, gevlochten kleurige tassen, wand- en tafelkleden, mohair en andere weefsels, houtsnijwerk, kralenkettingen en armbanden, alles mooi en handgemaakt en in de prachtigste kleuren.
kaarsenmaker boetseert een neushoorn
Temidden van deze winkels waren weer een heleboel kramen met het inmiddels bekende handwerk van kettingen, armbanden, houtsnijwerk etc.
Het is hier prima souvenirs kopen. In de winkels
wordt met vaste prijzen gewerkt, bij de kramen
kwamen ze zelf al met "geweldige aanbiedingen".
De giraffen werden ter plekke gemaakt en de verfstippen op de zwarte luipaardjes stonden nog in de zon te drogen.
Na onze inkopen en een kopje koffie reden we naar het Mantenga Cultural Village, maar omdat de volgende rondleiding daar nog een poos op zich zou laten wachten, besloten we nog een volgende nijverheidsmarkt en een arts centre aan te doen. Keuze te over, maar het was overal heel erg stil. Dat werd werkelijk schrijnend op de nijverheidsmarkt, waar we van alle kanten aangeroepen werden om toch vooral maar te komen kijken in hun stalletje.
Het is een heel groot, maar onverhard en slecht terrein, waar men een soort garageboxen huurt om handel te drijven. Een van de handelaarsters met wie we in gesprek raakten, vertelde dat alle stalletjes enige tijd geleden gedwongen waren om van het parkeerterrein bij het winkelcentrum aan de overzijde van de weg naar dit terrein te verhuizen. Een erg slechte verandering voor deze mensen. Wij waren (om 11.30 uur!) de eerste en enige klanten van die dag! Triest. Bij enkele stalletjes hebben we iets gekocht. Afdingen is echt niet nodig, ze geven het bijna cadeau en zijn dan ook nog helemaal blij met je. 
Dat voelt echt niet goed. 
Onderweg waren we door een redelijk welvarend ogend landbouwgebied gereden en mijn totaalindruk van dit deel van Swaziland is er niet een van enorme armoede. Dit is echter een normaal beeld, ook in Zuid-Afrika:
er wordt heel wat afgesjouwd op het hoofd, vooral door vrouwen: takkenbossen, waterteilen of -emmers (veel huizen hebben geen eigen water- en stroomvoorziening), zakken meel en rijst etc.
In de Mantenga Cultural Village is er eerst een rondleiding door het dorp met een uitleg over het leven en de gang van zaken in een traditioneel Swazidorp, gevolgd door een show van zang en dans. Natuurlijk is het toeristisch, maar dat neemt niet weg dat de uitleg van de gids serieus en verhelderend was en dat je iets leert over leefgewoonten en cultuur, waarvan onderdelen nog steeds actueel zijn. Zo is het van oudsher niet de gewoonte om zelf bij iemands hut aan te kloppen, laat staan zomaar binnen te lopen. Nee, op afstand roep je de bewoner en deze loopt je tegemoet om je mee te nemen in zijn huis. Andere gasten deden wat lacherig over de sangoma en "witchdoctors", waarbij ze ernstig gemaand werden dat witches of witchdoctors hun gaven ten kwade aanwenden en dat dit heel streng wordt afgestraft. De sangoma daarentegen is wat wij wel een soort "medicijnman" noemen en deze man of vrouw treedt in contact met de voorvaderen d.m.v. het werpen van de botjes om de aard van de kwaal bij iemand vast te stellen en zonodig te genezen met kruidenmengsels. Later in Kosi Bay zouden we merken dat dit nog - min of meer in deze vorm - heersende gebruiken zijn.
Het dorp is prachtig gelegen aan een rivier en je kunt van hier naar de waterval lopen. Op je toegangsbiljet staat dan: tour, dance, H2Ofalls. Wij hebben niet de hele wandeling gemaakt, omdat de middag al vorderde en we dit keer voor donker in het hotel wilden zijn, maar het zag er veelbelovend uit.
We hebben ook in Zuid-Afrika meermalen bij zulke stalletjes fruit gekocht. Het is heel vers en kost een krats, terwijl de mensen steeds heel hartelijk reageerden. Leuker dan de supermarkt!
De weg van Mbabane naar het hotel kende nu geen verrassingen meer: afslag 13! Toen we de voorgaande avond vandaar bij donker de weg naar Foresters Arms reden, was er onderweg een veiligheidspost geweest, waar passanten werden geregistreerd alvorens de slagbomen opengingen. Nu was het nog licht en hadden we vrije doorgang en dit keer waren we voor donker binnen.
Verder heeft het hotel niet alleen een sfeervol restaurant met een goede keuken, maar ook een gezellige lounge en bar, waar we voorafgaand aan het diner een goed glas witte wijn hebben gedronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten