We hebben ongeveer dezelfde route gereden als de voorgaande ochtendsafari. Deze dirtroads kun je met een gewone auto goed rijden. R. zag een luipaard, maar op het moment dat hij mij waarschuwde schoot de kat vlak voor onze auto de bossen in en kon ik nog slechts een schaduw en een staart zien verdwijnen.
Verder hebben we niet veel meer gezien dan een enorme kudde buffels en giraffen, op afstand. Wel veel vogels zoals een (jonge Goliath?) reiger bij een modderpoel, zwarte ooievaars die overvlogen en in de top van een verre boom plaatsnamen, allerlei zangvogeltjes en later ook nog een enkele baviaan.
 |
| African stonechat |
Heuvel met een hele steile helling: in low gear de safariauto achterna. Eenmaal boven kun je ver kijken, maar nu was het grauw door een laag wolkendek en zelfs een beetje vochtig.
We waren al weer aardig op weg naar Hilltop, toen we op een parkeerstrook even van het uitzicht wilden genieten en uitrusten. Terwijl we nog eens goed om ons heen keken, ontdekte ik koedoes op de helling aan de overkant van de weg. Eerst zag ik alleen het mannetje, verdekt opgesteld achter een boom, maar even later ontwaarde ik her en der nog wat oortjes boven het struikgewas. Stuk voor stuk kwamen er een paar wijfjes tevoorschijn, die op hun beurt mij voorzichtig en aandachtig stonden op te nemen. We hebben hier een klein uurtje gestaan. R. deed de autostoel achterover en een tukkie. Ik heb alleen maar naar de koedoes zitten kijken en wat foto's genomen. Ze hielden me wel goed in de gaten, maar gingen verder heel rustig hun gang. Ze eten blijkbaar graag van de struiken, de wijfjes gaven elkaar een wederzijdse wasbeurt en de bull ging op de machotoer.
Tegelijkertijd snapte ik maar al te goed, hoe je het wild niet kunt zien, als je in een auto rijdt, ook al doe je dat nog zo langzaam.
De volgende ervaring was dat je niet persé ver hoeft te gaan om wild te zien. De bushbucks liepen rond ons huisje in Hilltop en waren dusdanig aan mensen gewend, dat je ze dicht kunt naderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten