We wilden 'm goed benutten en wat kun je hier dan beter doen dan de wandelschoenen aantrekken en op stap gaan, je verzadigen aan de pure lucht en opgaan in de natuur, deze opnemen met al je zintuigen en poriën. Hoewel er wat dat laatste betreft ook wel veel uitgaat, want zon en klimmen is
flink zweten geblazen!
Om 9 uur vertrokken we op weg naar Rainbow George, een waterval als einddoel. Of we dat zouden halen was de vraag, want men waarschuwde dat het een vrij lastige en inspannende tocht was. Vanuit het park ging een verhard pad omhoog. Het was in korte tijd flink klimmen, maar alleen het uitzicht al loonde de moeite.
Boven de bergrug links op de foto zweefde een grote groep gieren. Welke soort dit was, weet ik niet, maar er komen hier lammergieren voor.
We waren niet de enigen op dit pad. In het kamp was een flinke groep merendeels jonge mensen, die een of andere meerdaagse training volgde. Aanvankelijk waren ze wat stug, maar toen we hen later nog een paar keer tegenkwamen werd de omgang losser.
Beneden zagen we het rivierdal en de bossen, waar we naar toe moesten.
Het pad begon nu te dalen en voor we het wisten liepen we in de schaduwen van het natte woud. Varens, mossen, lianen, oeroude bomen, geluid van twitterende vogels en de ruisende beek
Het pad liep weliswaar bovenlangs het riviertje, maar vergde her en der nog heel wat klauter- en klimwerk. Dit trappetje was met wat houvast aan lianen nog wel te nemen, maar daarboven werd het pad nog moeilijker begaanbaar en van terugkerende jongeren uit de groep hoorden we dat je ook nog door het water moest. Toen besloten we beneden uit te rusten en onze proviand aan te spreken. We hadden lekkere crackers en heerlijke kaasjes, die we in Winterton hadden gekocht, meegenomen. Idyllisch plekje voor een picknick, toch?!
We liepen terug, de ruimte en het licht tegemoet. Het woud maakte plaats voor zonneplanten.
Hier word je toch stil van? De grassen zijn manshoog.
Rond half een waren we terug in het park, waar we nog wat vogeltjes geschoten hebben. Een salade als lunch beviel ons goed en dit keer lieten we het ons extra goed smaken met een koel glas witte wijn. Verdiend met zo'n wandeling! Heerlijk.
Cape rock thrush Common Fiscal (Fiscal Shrike)
Een Cape White-eye (Kaapse Glasogie), nog niet eerder gezien. Met de koffers gepakt konden we voor de laatste keer genieten van de zonsondergang. Wat bewolking erbij gaf weer heel andere kleuren dan de avond tevoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten